Vandaag een lange rit, 550 km, naar Windhoek. Vroeg op, om 5:30 uur zitten we aan het ontbijt en om 6:15 uur in de auto. De eerste 8 km Onguma uit zijn nog gravel road, maar vanaf dan asfalt! En dat is dan ook kenmerkend voor deze rit: een langzame overgang naar een andere, meer ontwikkelde omgeving. De cruise control op het eerste stuk nog op 100 km per uur, maar daarna op 120 km per uur. Weinig verkeer nog, en af en toe komen we nog een verdwaalde koe op de weg tegen. Het landschap varieert af en toe nog wat, is redelijk groen, maar niet echt boeiend. Hoe dichter we bij Windhoek komen, hoe drukker het wordt. Af en toe moeten we langzamer rijden omdat we achter een vrachtwagen terecht komen en dan wil je Inhalen, een hele klus soms omdat er tegenliggers zijn, bochten in de weg en soms ook nog heuveltjes. Ongeveer 80 km voor Windhoek stoppen we even om te kijken of we nog een spel van houtwerk kunnen komen, maar dat lukt niet. De laaste 80 km zien we dat we in een andere wereld belanden. De weg wordt streeds drukker, het aantal huizen en bedrijven wordt steeds groter. En plotseling zien we dat er wordt gewerkt aan een vierbaansweg in plaats van tweebaans, iets dat we de afgelopen 16 dagen niet meer zijn tegengekomen. En ook nog een viaduct, dat we helemaal nog niet zijn tegengekomen.

Eenmaal in Windhoek tanken we de auto nog eenmaal vol en rijden door naar Hotel Heinitzburg, waar we om 12:10 uur arriveren.. Dit is 1 van de tophotels van Windhoek, op een heuvel gelegen, gevestigd in een burcht (Duits: Burg) die rond 1914 gebouwd is. De locatie is prachtig, het gebouw sfeervol en de ontvangst is geweldig. We worden snel naar onze kamer begeleid en krijgen daar een uitleg en ook een lekker glaasje met bubbels en een amuse.

We pakken snel het belangrijkste uit, bieden een jurkje van Angelina aan om te strijken (voor het diner die avond) en reserveren alvast een tafel ‘met uitzicht’ in het restaurant dat aan het hotel verbonden is. Rond 1 uur gaan we naar het terras van het restaurant en nemen er een lekker biertje en een warme lunch. Voor mij Springbok en voor Angelina risotto. De borden zijn prachtig opgemaakt (zie foto). Na een koffie gaan we snel naar het zwembad waar de middag doorbrengen. Daarna douchen we en genieten van de zonsondergang in Windhoek met uitzicht over heel Windhoek vanaf het terrras van het restaurant onder het genot van een kop koffie en een watertje.

Daarna dineren we in het restaurant “Leo’s at the castle” bij Heinitzburg, een begrip in Windhoek vanwege het uitzicht, de uitstekende keuken en de wijnkaart. Angelina is gekleed in jurkje en op hakjes, ik met colbert. We krijgen de tafel met het beste uitzicht over Windhoek, zowel naar het Zuidwesten als naar het Noodwesten.

We nemen het er flink van deze laatste avond met een lekker fles bubbels, oesters vooraf, een bisque als tweede voorgerecht en een monkfish (Ed) en kreeft uit Swakopmund (Angelina) als hoofdgerecht. De bediening is zeer attent en het hoofdgerecht wordt met witte handschoenen geserveerd. Een toetje past er niet meer in en we sluiten af met een kopje koffie en een Amarula. Tot slot maken we nog wat foto’s op het terras met de roos die Angelina van de bediening ontvangt.

Dit keer liggen we pas om 22 uur in bed!

Ed